واحد طب فیزیک و توانبخشی بیمارستان ایرانمهر

آدرس:

تهران ، خیابان شریعتی ، نرسیده به دوراهی قلهک ، بیمارستان ایرانمهر

سنجش تراکم استخوان

سنجش تراکم استخوان

سنجش تراکم استخوان (Bone Density Testing) یکی از ابزارهای تشخیصی کلیدی است که در طب فیزیکی و توانبخشی به منظور ارزیابی سلامت استخوان‌ها و پیشگیری از مشکلات جدی مانند شکستگی استخوان و پوکی استخوان (Osteoporosis) استفاده می‌شود. این آزمایش، به پزشکان و متخصصان توانبخشی کمک می‌کند تا وضعیت سلامت استخوان‌های بیمار را درک کنند و برنامه‌های درمانی مناسبی برای تقویت آن‌ها طراحی کنند. در این مقاله، به بررسی اهمیت سنجش تراکم استخوان، انواع روش‌های مختلف آن و نقش آن در پیشگیری از آسیب‌های استخوانی خواهیم پرداخت.

چرا سنجش تراکم استخوان اهمیت دارد؟

استخوان‌ها از بافت‌های سخت و مقاومی تشکیل شده‌اند که از بدن در برابر آسیب‌های فیزیکی محافظت می‌کنند. با این حال، تراکم استخوان با گذشت زمان و تحت تاثیر عواملی چون تغذیه نامناسب، عدم تحرک، ژنتیک، مصرف برخی داروها یا تغییرات هورمونی، کاهش می‌یابد. زمانی که تراکم استخوان کاهش می‌یابد، استخوان‌ها ضعیف و شکننده می‌شوند و احتمال شکستگی‌ها به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. به همین دلیل، سنجش تراکم استخوان برای تشخیص بیماری‌های استخوانی مانند پوکی استخوان (Osteoporosis) و پیشگیری از شکستگی‌ها ضروری است. این آزمایش به ویژه در افراد مسن، کسانی که سابقه خانوادگی بیماری‌های استخوانی دارند یا کسانی که به دلایل پزشکی داروهایی مصرف می‌کنند که ممکن است تراکم استخوان را کاهش دهند، اهمیت دارد.

چرا سنجش تراکم استخوان اهمیت دارد؟

بیماری پوکی استخوان و خطرات آن

پوکی استخوان یک بیماری شایع است که در آن تراکم استخوان به حدی کاهش می‌یابد که استخوان‌ها ضعیف و شکننده می‌شوند. این بیماری اغلب در مراحل اولیه هیچ علائم مشخصی ندارد و افراد ممکن است حتی از وجود آن بی‌خبر باشند تا زمانی که دچار شکستگی استخوان شوند. پوکی استخوان به ویژه در زنان پس از یائسگی و در افراد مسن بیشتر مشاهده می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد. با توجه به اینکه شکستگی‌ها به ویژه در نواحی ستون فقرات، مفصل ران و مچ دست در این بیماران شایع است، ارزیابی تراکم استخوان نقش حیاتی در پیشگیری از این حوادث ایفا می‌کند.

روش‌های مختلف سنجش تراکم استخوان

برای ارزیابی دقیق تراکم استخوان، روش‌های مختلفی وجود دارد که هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

  1. DEXA (Dual-energy X-ray Absorptiometry): یکی از رایج‌ترین و معتبرترین روش‌های سنجش تراکم استخوان، DEXA است. در این روش از اشعه ایکس با انرژی دوگانه برای اندازه‌گیری میزان جذب اشعه توسط استخوان‌ها استفاده می‌شود. این تکنیک معمولاً برای ارزیابی تراکم استخوان در نواحی ستون فقرات، مفصل ران و مچ دست انجام می‌شود. DEXA دقت بالایی در تشخیص مشکلات استخوانی دارد و می‌تواند خطر شکستگی‌های آینده را پیش‌بینی کند. این روش غیرتهاجمی، سریع و با دقت بالا است و یکی از بهترین گزینه‌ها برای بررسی وضعیت استخوان‌ها در بیماران مبتلا به پوکی استخوان محسوب می‌شود.
  2. کوانتیتاتیو توموگرافی کامپیوتری (QCT): این روش از تصویربرداری سه‌بعدی برای اندازه‌گیری تراکم استخوان استفاده می‌کند. برخلاف DEXA که تصویری دو بعدی از استخوان‌ها ارائه می‌دهد، QCT تصویری دقیق‌تر و سه‌بعدی ارائه می‌دهد که اطلاعات بیشتری درباره ساختار داخلی استخوان فراهم می‌کند. این روش معمولاً در بیمارانی که به دقت بیشتری نیاز دارند، به کار می‌رود.
  3. اسکن اولتراسونیک (Ultrasound): در این روش از امواج صوتی برای ارزیابی تراکم استخوان استفاده می‌شود. اسکن اولتراسونیک یک روش غیرتهاجمی و بدون اشعه است که معمولاً در نواحی مانند پاشنه پا یا مچ دست انجام می‌شود. این روش ممکن است دقت کمتری نسبت به DEXA داشته باشد، اما به عنوان یک ابزار اولیه و برای ارزیابی سریع وضعیت استخوان‌ها در برخی از موارد به کار می‌رود.
  4. توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه (DECT): این روش که مشابه DEXA است، برای اندازه‌گیری دقیق‌تر تراکم استخوان به ویژه در بیماران مبتلا به شرایط خاص یا در مناطق خاص از بدن مانند ستون فقرات استفاده می‌شود. DECT می‌تواند نتایج دقیقی در مورد تفاوت‌های تراکم استخوان در مناطق مختلف بدن ارائه دهد.

نقش سنجش تراکم استخوان در طب فیزیکی و توانبخشی

نقش سنجش تراکم استخوان در طب فیزیکی و توانبخشی

سنجش تراکم استخوان در طب فیزیکی و توانبخشی اهمیت بسیاری دارد، چرا که این آزمایش می‌تواند در تشخیص مشکلات استخوانی، پیشگیری از آسیب‌ها و طراحی برنامه‌های درمانی مؤثر کمک کند. در افرادی که تراکم استخوان آن‌ها کاهش یافته، علاوه بر استفاده از داروهای تقویت‌کننده استخوان، نیاز به انجام تمرینات فیزیکی خاص برای تقویت استخوان‌ها، حفظ تحرک و کاهش خطر آسیب‌های جدید وجود دارد.

افرادی که دچار کاهش تراکم استخوان هستند، معمولاً با مشکلاتی نظیر درد مزمن، کاهش تحرک، ضعف عضلانی و افزایش خطر سقوط و شکستگی مواجه می‌شوند. در این موارد، درمان‌های فیزیکی می‌تواند به تقویت استخوان‌ها، بهبود قدرت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری مفاصل کمک کند. از طرفی، تمرینات فیزیکی هدفمند می‌تواند به پیشگیری از کاهش بیشتر تراکم استخوان و کاهش خطر شکستگی‌های ناشی از ضعف استخوان کمک کند.

روش‌های درمانی مکمل در توانبخشی

در کنار سنجش تراکم استخوان و داروهایی که برای درمان بیماری‌های استخوانی تجویز می‌شود، طب فیزیکی نیز نقش مهمی در بازسازی و بهبود عملکرد استخوان‌ها و مفاصل ایفا می‌کند. برخی از روش‌های درمانی شامل:

  • تمرینات تقویتی عضلات: تقویت عضلات اطراف استخوان‌ها می‌تواند فشار وارده بر استخوان‌ها را کاهش دهد و به افزایش استحکام استخوان‌ها کمک کند.
  • بهبود تعادل: یکی از بزرگ‌ترین خطرات برای افراد مبتلا به پوکی استخوان، سقوط و شکستگی‌های ناشی از آن است. تمرینات بهبود تعادل می‌تواند خطر سقوط را کاهش دهد.
  • الکتروتراپی و لیزر درمانی: این درمان‌ها می‌توانند به کاهش درد، بهبود گردش خون و تسریع فرآیند التیام بافت‌های آسیب‌دیده کمک کنند.

سنجش تراکم استخوان ابزاری مهم و ضروری برای تشخیص بیماری‌های استخوانی و پیشگیری از شکستگی‌های ناشی از کاهش تراکم استخوان است. این روش‌های تشخیصی، به ویژه در طب فیزیکی و توانبخشی، نقشی حیاتی در تعیین برنامه‌های درمانی برای تقویت استخوان‌ها و بهبود کیفیت زندگی بیماران دارند. با ارزیابی دقیق تراکم استخوان‌ها، می‌توان خطر شکستگی‌ها را کاهش داد و اقدامات پیشگیرانه را برای حفظ سلامت استخوان‌ها انجام داد. انجام سنجش تراکم استخوان به طور منظم، به ویژه در افراد مسن و کسانی که در معرض خطر پوکی استخوان هستند، از اهمیت بالایی برخوردار است.

سنوگرافی عصبی، عضلانی، اسکلتی

سونوگرافی عصبی، عضلانی، اسکلتی

سونوگرافی یکی از تکنیک‌های تصویربرداری غیرتهاجمی است که به پزشکان کمک می‌کند تا به بررسی ساختارهای داخلی بدن بپردازند. این روش به ویژه در ارزیابی نواحی عصبی، عضلانی و اسکلتی اهمیت زیادی دارد. در این مقاله، به بررسی سونوگرافی عصبی، عضلانی، و اسکلتی خواهیم پرداخت و به مزایا، کاربردها، روش‌ها و نکات کلیدی آن خواهیم پرداخت.

سونوگرافی عصبی، عضلانی، و اسکلتی چیست؟

سونوگرافی عصبی، عضلانی و اسکلتی به استفاده از تکنولوژی امواج صوتی برای تصویربرداری از بافت‌های عصبی، عضلانی و اسکلتی اشاره دارد. این تکنیک به پزشکان امکان می‌دهد تا به طور دقیق ساختارها و عملکردهای این نواحی را بررسی کرده و به تشخیص بیماری‌ها و آسیب‌ها بپردازند.

سونوگرافی عصبی، عضلانی، و اسکلتی چیست؟

سونوگرافی بافت‌های عصبی و اسکلتی-عضلانی

سونوگرافی بافت‌های عصبی و اسکلتی-عضلانی (نوروموسکولواسکلتال) یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که به تشخیص و ارزیابی مشکلات موجود در بافت‌های نرم، عصب‌ها و ساختارهای اسکلتی-عضلانی کمک می‌کند. این روش با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا تصاویری از ساختارهای داخلی بدن ایجاد می‌کند که می‌تواند به پزشکان در تشخیص بیماری‌ها و اختلالات کمک کند.

تصویربرداری سونوگرافی که سیستم موسکولواسکلتال را نشان می‌دهد چیست؟

تصویربرداری سونوگرافی که سیستم موسکولواسکلتال را نشان می‌دهد، به نام سونوگرافی موسکولواسکلتال شناخته می‌شود. این روش به بررسی ساختارهای اسکلتی، عضلانی، تاندون‌ها و بافت‌های نرم اطراف مفاصل می‌پردازد. سونوگرافی موسکولواسکلتال به پزشکان این امکان را می‌دهد که به‌سرعت و به‌دقت مشکلاتی از قبیل التهاب، آسیب‌های ورزشی، عفونت‌ها و تومورها را شناسایی کنند.

موارد شایع استفاده از سونوگرافی اسکلتی-عضلانی چیست؟

موارد شایع استفاده از سونوگرافی اسکلتی-عضلانی چیست؟

سونوگرافی اسکلتی-عضلانی به‌طور گسترده در موارد زیر استفاده می‌شود:

  • تشخیص آسیب‌های ورزشی: مانند کشیدگی و پارگی عضلات و تاندون‌ها.
  • ارزیابی التهاب: در مواردی مانند آرتریت و التهاب تاندون.
  • شناسایی تومورها: در بافت‌های نرم و عضلات.
  • تشخیص مشکلات عصبی: فشار روی عصب
  • راهنمایی برای درمان‌های تزریقی: مانند تزریق استروئید و PRP (پلاسمای غنی از پلاکت).

آمادگی‌های سونوگرافی عصب شامل چه مواردی است؟

برای آمادگی قبل از سونوگرافی عصب، معمولاً نیازی به اقدام خاصی نیست، اما پزشک ممکن است توصیه‌هایی به شما ارائه دهد:

  • پوشیدن لباس راحت: لباس‌های گشاد و راحت انتخاب کنید.
  • عدم استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌ها: قبل از آزمایش، از استفاده از هرگونه کرم یا لوسیون بر روی پوست خودداری کنید تا تصاویر بهتری به‌دست آید.
  • اطلاع از داروهای مصرفی: در صورت استفاده از داروهای خاص، این موضوع را به پزشک اطلاع دهید.

دستگاه سونوگرافی از چه قسمت‌هایی تشکیل شده و چگونه کار می‌کند؟

دستگاه سونوگرافی از چه قسمت‌هایی تشکیل شده و چگونه کار می‌کند؟

دستگاه سونوگرافی شامل سه بخش اصلی است:

  1. ترانسدیوسر: این قسمت امواج صوتی را تولید کرده و به بافت‌ها ارسال می‌کند و سپس امواج برگشتی را دریافت می‌کند.
  2. مبدل (Transducer): اطلاعات دریافتی را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کند.
  3. صفحه نمایش: تصاویر تولید شده را به‌صورت زنده نمایش می‌دهد و پزشک می‌تواند آن‌ها را بررسی کند.

سونوگرافی با ارسال امواج صوتی به داخل بدن و دریافت بازتاب‌های آن، تصاویری از ساختارهای داخلی تولید می‌کند.

معاینه سونوگرافیک چگونه انجام می‌شود؟

معاینه سونوگرافیک به‌طور معمول شامل مراحل زیر است:

  1. قرارگیری در حالت مناسب: بیمار در یک وضعیت راحت و مناسب قرار می‌گیرد.
  2. استفاده از ژل: بر روی ناحیه مورد نظر ژل مخصوصی قرار داده می‌شود تا تماس بهتری بین پوست و ترانسدیوسر ایجاد شود.
  3. حرکت ترانسدیوسر: ترانسدیوسر بر روی ناحیه مورد نظر حرکت می‌کند تا تصاویر مختلفی از بافت‌های زیرین ثبت شود.
  4. بررسی تصاویر: تصاویر به‌دست آمده توسط پزشک بررسی و تحلیل می‌شود.

معایب و محدودیت‌های سونوگرافی موسکولواسکلتال

سونوگرافی موسکولواسکلتال دارای برخی معایب و محدودیت‌هاست:

  • محدودیت در عمق: سونوگرافی به‌خوبی می‌تواند بافت‌های سطحی را بررسی کند، اما ممکن است در عمق‌های بیشتر با مشکلاتی مواجه شود.
  • تجربه اپراتور: کیفیت تصاویر و نتایج به مهارت و تجربه اپراتور وابسته است.
  • عدم قابلیت بررسی استخوان: سونوگرافی به‌طور مستقیم نمی‌تواند اطلاعات دقیقی از ساختار استخوانی ارائه دهد.

 

مزایای سونوگرافی عصبی، عضلانی و اسکلتی

مزایای سونوگرافی عصبی، عضلانی و اسکلتی

سونوگرافی به دلیل مزایای زیادی که دارد، به عنوان یک ابزار مفید در پزشکی شناخته می‌شود. برخی از مزایای اصلی سونوگرافی عصبی، عضلانی و اسکلتی عبارتند از:

غیرتهاجمی بودن: سونوگرافی یک روش غیرتهاجمی است که به معنای عدم نیاز به برش یا ورود به بدن است. این ویژگی باعث می‌شود که این روش نسبت به روش‌های دیگر کمتر دردناک و خطرناک باشد.

عدم استفاده از تابش‌های مضر: برخلاف روش‌های تصویربرداری دیگر مانند اشعه X و CT، سونوگرافی از تابش‌های مضر استفاده نمی‌کند و برای استفاده در بیماران مختلف، از جمله زنان باردار و کودکان، مناسب است.

توانایی مشاهده زنده: سونوگرافی این امکان را فراهم می‌کند که ساختارهای داخلی بدن را در زمان واقعی مشاهده کنید. این ویژگی به پزشکان کمک می‌کند تا تغییرات و حرکات را به دقت بررسی کنند.

دقت بالا: سونوگرافی دقت بالایی در تشخیص آسیب‌ها و مشکلات ساختاری دارد و می‌تواند به پزشکان کمک کند تا تشخیص‌های دقیقی انجام دهند و درمان‌های مؤثری ارائه دهند.

راهنمایی برای درمان‌های تزریقی:: سونوگرافی به پزشکان کمک می‌کند تا تزریقات درمانی مانند استروئیدها و PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) را با دقت بیشتری انجام دهند.

در هنگام انجام سونوگرافی اسکلتی-عضلانی، چه مواردی لازم است؟

برای انجام سونوگرافی اسکلتی-عضلانی، رعایت چند نکته مهم ضروری است:

آمادگی بیمار:nبیمار باید در مورد دلیل انجام سونوگرافی و روش‌های آن با پزشک خود مشورت کند.معمولاً نیازی به آمادگی خاصی نیست، اما ممکن است پزشک توصیه کند از استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌ها بر روی پوست خودداری شود.

لباس مناسب: بیمار باید لباس راحت و گشاد بپوشد تا دسترسی به ناحیه مورد نظر آسان باشد.

اطلاع از سوابق پزشکی: بیمار باید تاریخچه پزشکی خود، از جمله داروهایی که مصرف می‌کند و هر گونه سابقه‌ای از بیماری‌های اسکلتی-عضلانی را با پزشک در میان بگذارد.

استفاده از ژل: پزشک برای ایجاد تماس بهتر بین ترانسدیوسر و پوست، از ژل مخصوص استفاده می‌کند. این ژل معمولاً عاری از چربی و بدون بو است.

آرامش بیمار: بیمار باید در حین انجام سونوگرافی آرامش خود را حفظ کند تا تصاویر بهتری به‌دست آید.

سنوگرافی عصبی، عضلانی، اسکلتی

نکات مهم در انجام سونوگرافی

  • حضور پزشک متخصص: سونوگرافی باید توسط یک پزشک متخصص که در این زمینه تجربه دارد انجام شود.
  • توجه به تفسیر نتایج: پزشک باید به دقت تصاویر را تفسیر کند و نتایج را با توجه به علائم بالینی بیمار تحلیل نماید.
  • بررسی نواحی مرتبط: در صورت نیاز، پزشک ممکن است نواحی دیگر را نیز بررسی کند تا از صحت تشخیص اطمینان حاصل شود.
  • مراقبت پس از سونوگرافی: پس از انجام سونوگرافی، بیمار می‌تواند به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهد و هیچ عوارض جانبی خاصی وجود ندارد.

قابلیت بررسی در کنار سایر روش‌ها:

سونوگرافی می‌تواند به‌عنوان یک روش مکمل در کنار روش‌های دیگر مانند MRI و CT استفاده شود تا نتایج بهتری به‌دست آید.

سونوگرافی عصبی، عضلانی و اسکلتی به عنوان یک ابزار تصویربرداری مفید و غیرتهاجمی در پزشکی شناخته می‌شود. این تکنیک به پزشکان کمک می‌کند تا به طور دقیق ساختارها و عملکردهای عصبی، عضلانی و اسکلتی را بررسی کرده و به تشخیص بیماری‌ها و آسیب‌ها بپردازند. با استفاده از سونوگرافی، می‌توان به دقت بالا در تشخیص، کاهش خطرات و بهبود درمان‌های پزشکی دست یافت.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره سونوگرافی عصبی، عضلانی و اسکلتی و مشاوره با متخصصین، با کلینیک‌های تخصصی در تماس باشید.

نوار عصب و عضله

نوار عصب و عضله

نوار عصب و عضله، یا الکترومایوگرافی (EMG)، یکی از روش‌های مهم و کاربردی در زمینه تشخیص بیماری‌های عصبی و عضلانی است. این تست غیرتهاجمی، به پزشکان امکان می‌دهد تا با دقت بیشتری مشکلات مربوط به عصب‌ها و عضلات را شناسایی و درمان کنند. در این مقاله، به بررسی کامل و جامع نوار عصب و عضله خواهیم پرداخت.

نوار عصب و عضله چیست؟

نوار عصب و عضله (EMG) روشی است که فعالیت الکتریکی عضلات و عصب‌ها را اندازه‌گیری و ضبط می‌کند. این تست به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود:

  1. نوار عصب (NCS): فعالیت الکتریکی عصب‌ها را بررسی می‌کند.
  2. الکترومایوگرافی (EMG): فعالیت الکتریکی عضلات را اندازه‌گیری می‌کند.

کاربردهای نوار عصب و عضله

نوار عصب و عضله کاربردهای متعددی در تشخیص و مدیریت بیماری‌ها دارد. برخی از این کاربردها عبارتند از:

  • تشخیص بیماری‌های عصبی: مانند نوروپاتی محیطی، سندرم تونل کارپ، بیماری‌های نخاعی، و بیماری‌های عصبی ارثی.
  • تشخیص بیماری‌های عضلانی: مانند میاستنی گراویس، دیستروفی عضلانی، پلی‌میوزیت، و دیگر میوپاتی‌ها.
  • ارزیابی دردهای مزمن: مانند کمردرد و گردن درد ناشی از مشکلات عصبی.
  • تشخیص بیماری‌های سیستماتیک: مانند دیابت که می‌تواند باعث نوروپاتی شود.

چگونه نوار عصب و عضله انجام می‌شود؟

چگونه نوار عصب و عضله انجام می‌شود؟

  1. پیش از تست:  باید پوست ناحیه مورد بررسی تمیز و خشک باشد.
  2. پوشیدن لباس مناسب: بیمار باید لباس راحت بپوشد تا دسترسی به نقاط مورد بررسی آسان باشد.
  3. قرار دادن الکترودها: پزشک یا تکنسین الکترودهای کوچک را بر روی پوست بیمار قرار می‌دهد. این الکترودها فعالیت الکتریکی را اندازه‌گیری می‌کنند.
  4. انجام تست نوار عصب (NCS): جریان الکتریکی کوچکی از طریق الکترودها به عصب‌ها ارسال می‌شود تا واکنش آنها اندازه‌گیری شود.
  5. انجام تست الکترومایوگرافی (EMG): سوزن‌های نازکی به عضلات وارد می‌شود تا فعالیت الکتریکی عضلات در حالت استراحت و انقباض ثبت شود.
  6. تجزیه و تحلیل نتایج: پزشک نتایج را بررسی و تحلیل می‌کند تا تشخیص دقیقی ارائه دهد.

مزایا و معایب نوار عصب و عضله

  • غیرتهاجمی و کم‌خطر: برخلاف بسیاری از روش‌های تشخیصی، نوار عصب و عضله کم‌خطر و غیرتهاجمی است.
  • دقت بالا: این تست اطلاعات دقیقی درباره عملکرد عصب‌ها و عضلات ارائه می‌دهد.
  • تشخیص زودهنگام: با استفاده از EMG، پزشکان می‌توانند بیماری‌ها را در مراحل اولیه تشخیص دهند و درمان را آغاز کنند.
  • ناراحتی موقت: برخی افراد ممکن است در هنگام وارد شدن سوزن‌ها به عضلات احساس ناراحتی کنند.
  • نیاز به تفسیر تخصصی: نتایج این تست نیاز به تفسیر توسط پزشک متخصص دارد تا به درستی تشخیص داده شود.

بیماری‌های قابل تشخیص با نوار عصب و عضله

نوروپاتی: بیماری سیستم عصبی محیطی مثل فلج بلز ، نوروپاتی دیابتی و ….

میوپاتی: بیماری درگیر کننده عضلات  که گاهی بصورت مادرزادی و یا در اثر ویروس ها یا مواد شیمیایی احتمال  دارد .

سندرم تونل کارپ: سندرم گیر افتادن عصب ها در نقاط مختلف بدن از جمله مچ دست ( تونل کارپ ) ، آرنج ( تونل کوبیتال ) ، مچ پا (تونل تارسال ) و ….

میاستنی گراویس: بررسی آسیب عصبی در اثر تصادفات و شکستگی ها

نوار عصب عضله چطور انجام می‌شود؟

نوار عصب عضله چطور انجام می‌شود؟

نوار عصب و عضله (Electromyography – EMG) یک روش تشخیصی است که برای ارزیابی فعالیت الکتریکی عضلات و عصب‌ها استفاده می‌شود. در این آزمایش، الکترودهای کوچکی روی پوست یا درون عضلات قرار می‌گیرند تا فعالیت الکتریکی آن‌ها را ثبت کنند. الکترودها سیگنال‌های الکتریکی تولید شده توسط عضلات را ضبط می‌کنند و این اطلاعات به یک دستگاه ویژه ارسال می‌شود که تجزیه و تحلیل می‌کند. مراحل انجام نوار عصب به‌طور کلی شامل قرار دادن الکترودها، ثبت فعالیت عضلانی در حالت استراحت و انقباض و سپس تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط پزشک متخصص است.

چه موقعی نوار عصب و عضله انجام می‌شود؟

نوار عصب و عضله معمولاً در موارد زیر انجام می‌شود:

  • شکایات عضلانی: در صورتی که بیمار از ضعف، درد یا انقباض‌های غیرعادی عضلات شکایت کند.
  • اختلالات عصبی: زمانی که پزشک مشکوک به اختلالات عصبی مانند نوروپاتی، تومورهای عصبی یا سکته مغزی باشد.
  • آسیب‌های ورزشی: در ورزشکاران، برای ارزیابی آسیب‌های مربوط به عصب و عضله.
  • بیماری‌های خودایمنی: در مواردی که اختلالات ایمنی ممکن است باعث آسیب به عصب‌ها و عضلات شوند.
  • نوع خاصی از بیماری های خود ایمنی که علاوه بر ضعف عضلانی باعث علائمی مثل افتادگی پلک یا اختلال بلع می شوند .
  • تشخیص در گیری ریشه های عصب بخصوص در ستون فقرات گردنی یا توراسیک و یا کمر

 

چگونه برای انجام نوار عصب و عضله آماده شوم؟

چگونه برای انجام نوار عصب و عضله آماده شوم؟

برای آماده‌سازی جهت انجام نوار عصب و عضله، چند نکته را باید رعایت کنید:

  • پوشیدن لباس راحت: لباس‌های راحت و مناسب برای انجام آزمایش انتخاب کنید.
  • عدم استفاده از کرم یا لوسیون: قبل از آزمایش، از استفاده از هرگونه کرم یا لوسیون بر روی پوست خودداری کنید؛ زیرا این موارد ممکن است تأثیر بر کیفیت نتایج داشته باشند.
  • توقف مصرف داروها: در صورتی که پزشک شما توصیه کرده باشد، ممکن است نیاز به قطع برخی داروها قبل از آزمایش داشته باشید. این موضوع را حتماً با پزشک خود در میان بگذارید.( اگر پلاکت بیمار زیر 50000 یا INR بیمار بالای 3 باشد انجام تست با اجازه پزشک معالج امکانپذیر است )

نتایج نوار عصب و عضله

تفسیر نتایج

نوار عصب و عضله باید توسط پزشک متخصص طب فیزیکی انجام و تفسیر شود تا آیتم های مدنظر با توجه به بیماری مشخص گردد و  پزشک  معالج با بررسی نتایج می‌تواند تشخیص دقیقی ارائه دهد و برنامه درمانی مناسبی را پیشنهاد دهد.

نوار عصب و عضله (EMG) یک ابزار تشخیصی حیاتی در پزشکی است که به پزشکان کمک می‌کند تا مشکلات سیستم عصبی محیطی و عضلانی را شناسایی و درمان کنند. با توجه به مزایا و کاربردهای گسترده این روش، انجام EMG می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان دچار مشکلات عصبی یا عضلانی هستید، مشاوره با یک پزشک متخصص و انجام نوار عصب و عضله می‌تواند گام مهمی در جهت تشخیص و درمان باشد.