واحد طب فیزیک و توانبخشی بیمارستان ایرانمهر

آدرس:

تهران ، خیابان شریعتی ، نرسیده به دوراهی قلهک ، بیمارستان ایرانمهر

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج: علل، علائم و درمان

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج: علل، علائم و درمان

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج یکی از مشکلات شایع در میان ورزشکاران و افراد فعال است. این نوع آسیب می‌تواند باعث درد و اختلال در عملکرد طبیعی دست و آرنج شود. تاندون‌ها با اتصال عضلات به استخوان‌ها به حرکت مفاصل کمک می‌کنند و زمانی که یکی از این تاندون‌ها پاره می‌شود، ممکن است فرد با مشکلاتی جدی روبه‌رو شود.

در این مقاله، قصد داریم تا به بررسی علل، علائم، روش‌های تشخیص و درمان پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج بپردازیم. با توجه به اهمیت این مسئله، در ادامه با جزئیات بیشتری این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

عضله دو سر بازویی چیست و چگونه در آرنج عمل می‌کند؟

عضله دو سر بازویی یکی از مهم‌ترین عضلات در ناحیه بازو است. این عضله از دو قسمت تشکیل شده است: سر بلند و سر کوتاه. سر بلند این عضله از ناحیه شانه شروع می‌شود و به استخوان بازو متصل می‌شود، در حالی که سر کوتاه از بخش داخلی شانه به استخوان بازو متصل است.

این عضله نقش مهمی در خم شدن و چرخاندن دست به داخل دارد. همچنین، عضله دو سر بازویی به عنوان یک عضله کمکی در بالا بردن اجسام نیز عمل می‌کند. تاندون‌های این عضله به استخوان‌های شانه و آرنج متصل می‌شوند و به همین دلیل، هرگونه آسیب یا پارگی به این تاندون‌ها می‌تواند منجر به مشکلات جدی در ناحیه آرنج و بازو شود.

علل پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج می‌تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. این دلایل ممکن است شامل فشار‌های زیاد، ضربات مستقیم، و یا حتی عواملی مانند افزایش سن باشند. در اینجا به برخی از دلایل عمده پارگی تاندون عضله دو سر بازویی اشاره می‌کنیم:

1. فشار یا استفاده بیش از حد از عضله

یکی از دلایل اصلی پارگی تاندون عضله دو سر بازویی، فشار زیاد یا استفاده بیش از حد از این عضله است. ورزشکارانی که در فعالیت‌هایی مانند وزنه‌برداری، ورزش‌های تیمی، و یا فعالیت‌هایی که نیاز به حرکات شدید بازو دارند، به‌طور مکرر این عضله را تحت فشار قرار می‌دهند، بیشتر در معرض این نوع آسیب‌ها قرار دارند. حرکات ناگهانی و فشار زیاد می‌تواند باعث کشیدگی و در نهایت پارگی تاندون‌ها شود.

2. ضربه یا آسیب فیزیکی به آرنج

ضربه‌های فیزیکی مستقیم مانند تصادفات، سقوط‌ها، یا ضربات ناشی از فعالیت‌های ورزشی می‌توانند باعث آسیب به تاندون عضله دو سر بازویی شوند. این نوع آسیب‌ها ممکن است باعث کشیدگی شدید و حتی پارگی کامل تاندون‌ها شوند.

3. افزایش سن و تغییرات در ساختار بافت‌ها

با افزایش سن، بافت‌های بدن، به ویژه تاندون‌ها، ضعیف‌تر می‌شوند. این امر می‌تواند باعث افزایش آسیب‌پذیری تاندون‌ها و در نهایت پارگی آن‌ها شود. در افراد مسن، فرایندهای طبیعی پیرشدن بافت‌ها، قدرت و انعطاف‌پذیری تاندون‌ها را کاهش می‌دهند و این امر خطر آسیب به عضلات و تاندون‌ها را افزایش می‌دهد.

4. بیماری‌های زمینه‌ای

برخی بیماری‌ها مانند آرتروز، دیابت و بیماری‌های خودایمنی می‌توانند باعث کاهش قدرت و انعطاف‌پذیری تاندون‌ها شوند. این نوع بیماری‌ها می‌توانند با کاهش خون‌رسانی به ناحیه تاندون‌ها، فرایند بهبودی را کند کرده و احتمال پارگی را بیشتر کنند.

5. حرکات نادرست و عدم رعایت تکنیک‌های صحیح

استفاده نادرست از عضلات و انجام حرکات به‌صورت غیر اصولی می‌تواند باعث وارد شدن فشار غیرطبیعی به تاندون‌ها و آسیب به آن‌ها شود. به همین دلیل، رعایت تکنیک‌های صحیح در هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی یا حرکات روزمره اهمیت زیادی دارد.

علائم پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج

تشخیص پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج معمولاً بر اساس علائم بالینی و معاینه جسمی پزشک صورت می‌گیرد. علائم رایج این آسیب عبارتند از:

1. درد شدید در ناحیه آرنج و بازو

یکی از اولین علائم پارگی تاندون عضله دو سر بازویی، درد شدید در ناحیه آرنج است. این درد ممکن است به صورت ناگهانی و در حین انجام فعالیت‌های فیزیکی یا ورزش‌های سنگین ظاهر شود. همچنین درد ممکن است پس از یک حادثه یا ضربه به این ناحیه افزایش یابد.

2. ضعف در توانایی حرکت دادن بازو

افرادی که دچار پارگی تاندون عضله دو سر بازویی شده‌اند، ممکن است قادر به حرکت دادن بازوی خود به‌طور طبیعی نباشند. این ضعف در حرکت به‌ویژه در فعالیت‌هایی که نیاز به بلند کردن اجسام سنگین یا حرکت‌های سریع بازو دارند، مشهود است.

3. کبودی و تورم

در برخی موارد، کبودی و تورم در ناحیه آرنج و اطراف تاندون آسیب‌دیده مشاهده می‌شود. این علائم ناشی از خونریزی داخلی در ناحیه آسیب‌دیده و التهاب تاندون است.

4. احساس پاره شدن یا کشش شدید

افرادی که دچار پارگی تاندون عضله دو سر بازویی می‌شوند، ممکن است احساس کنند که در هنگام انجام حرکات شدید یا بلند کردن اجسام، عضله دچار پاره شدن یا کشیدگی شدید شده است. این احساس می‌تواند همراه با درد شدید باشد.

5. ایجاد صدای تیز در هنگام آسیب

در برخی موارد، افراد ممکن است صدای تیز یا پاره شدن تاندون را هنگام آسیب بشنوند. این صدا معمولاً هنگام حرکت‌های ناگهانی یا انجام حرکات سنگین ایجاد می‌شود.

روش‌های تشخیص پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج

تشخیص پارگی تاندون عضله دو سر بازویی معمولاً از طریق معاینه فیزیکی و تصویربرداری صورت می‌گیرد. پزشک ممکن است از روش‌های زیر برای تشخیص استفاده کند:

1. معاینه فیزیکی

در معاینه فیزیکی، پزشک معمولاً به بررسی محدوده حرکتی آرنج و بازو، قدرت عضلات و واکنش‌ها نسبت به درد می‌پردازد. پزشک ممکن است از بیمار بخواهد که برخی از حرکات خاص را انجام دهد تا نواحی دردناک و آسیب‌دیده شناسایی شوند.

2. تصویربرداری (رادیوگرافی، MRI)

برای تشخیص دقیق‌تر و بررسی وضعیت تاندون آسیب‌دیده، ممکن است از رادیوگرافی یا تصویربرداری MRI استفاده شود. تصویربرداری MRI به پزشک این امکان را می‌دهد که وضعیت بافت‌های نرم و تاندون‌ها را به‌دقت بررسی کند و میزان پارگی تاندون را مشخص نماید.

3. اولتراسوند (سونوگرافی)

در برخی موارد، از اولتراسوند برای بررسی وضعیت تاندون‌ها و شناسایی پارگی‌ها و آسیب‌ها استفاده می‌شود. این روش غیرتهاجمی و سریع است و می‌تواند اطلاعات دقیقی در اختیار پزشک قرار دهد.

درمان پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج

درمان پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج

درمان پارگی تاندون عضله دو سر بازویی به شدت آسیب و شرایط فرد بستگی دارد. در برخی موارد، درمان‌های غیرجراحی خیلی از مشکلات را حل می کند ، در حالی که در برخی دیگر، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

پارگی تاندون عضله دو سر بازویی در آرنج یک آسیب رایج است که می‌تواند منجر به درد و محدودیت حرکت در ناحیه بازو و آرنج شود. این نوع آسیب می‌تواند به دلیل فشار زیاد، ضربات مستقیم، بیماری‌های زمینه‌ای یا استفاده نادرست از عضلات رخ دهد. تشخیص به موقع و درمان صحیح این آسیب می‌تواند به کاهش درد، بهبود حرکت، و بازگشت به فعالیت‌های روزمره کمک کند. درمان‌های غیرجراحی مانند استراحت، یخ درمانی، و … معمولاً در مراحل اولیه کافی هستند، اما در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی باشد.

نظر بدهید

(0 نظر)

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *